|
آشنایی با سازمان ISO
سازمان ایزو در سال 1947 بمنظور یکپارچه سازی تدوین استاندارد در سراسر جهان و ایجاد تسهیل در تجارت بین الملل، با عضویت 25 کشور فعالیت خود را آغاز کرد و به دنبال پیوستن تدریجی سایر کشورها از جمله ایران توسعه یافت.
ساختار سازمان ISO
ساختار سازمان ISOشامل یک مجمع در راس می باشد. در اجلاسیه های سالانه، مجمع عمومی ISO ، تصمیمات استراتژیک سازمان را اتخاذ مینماید.
همچنین دارای یک شورا بوده که هر سه سال یکبار با رای گیری از اعضای سازمان ایزو، 18 عضو شورا را انتخاب می نمایند. شورای ایزو مسولیت سیاست گذاری های کلان این سازمان را بر عهده دارد.
دبیرخانه کل و هیئت مدیره فنی TMB، کمیته های پشتیبانی شورا، کمیته‌های سیاستگذار و گروه‌های مشاوره‌ای موقت، تحت نظر شورا فعالیت می نمایند.
- ضرورت تاسیس سازمان ISO
- توسعه دانش فنی و ظرفیت‌های فناوری
- ایجاد یک زبان واحد میان تولید کنندگان و مصرف کنندگان
- تسهیل در تجارت و فناوری
- طرح نیازهای فنی صنعت
- اهداف اصلی سازمان ISO در تدوین استانداردهای بین‌المللی
- تسهیل تجارت بین‌المللی
- کیفیت، ایمنی و امنیت، حمایت از مشتری و حفاظت محیط زیست
- توسعه بهینه فناوری‌ها
چگونه می‌توان در تدوین استاندارد بین‌المللی ایزو و یا در سیاست های آن مشارکت داشت؟
کشورها می‌توانند از طریق معرفی نهادمرجع استانداردسازی خود به عنوان نماینده آن کشور در سازمان بین‌المللی استانداردسازی عضو شوند.
سازمان ISO بنا به گستره تدوین استاندارد ملی کشورها و سطح اقتصادی آنها، شیوه‌های متفاوتی را برای عضویت همه کشورها در نظر گرفته است که تعریف و شرایط آنها به شرح ذیل است:
- عضو اصلی Member Bodies
بالاترین مرجع استانداردسازی در هر کشور است که حق رای کامل برای هر کمیته فنی ایزو را دارد. بیش از 70 درصد اعضای اصلی ایزو را سازمان‌ها و موسسه‌های دولتی استانداردسازی کشورها تشکیل می‌دهند. عضو اصلی حق عضویت سازمان ایزو را به صورت کامل پرداخت می‌کند.سازمان ملی استاندارد ایران، عضو اصلی سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ایزو) است.
- عضو همتراز Correspondent Member
عضویت همتراز در مورد کشورهایی است که فعالیت استانداردسازی آنها کامل نشده است. این اعضا نمی‌توانند در امور فنی و همچنین در سیاست گذاری سازمان ایزو شرکت فعال داشته باشند ولی حق آگاهی از فعالیت‌های ایزو را دارند.
- عضو مشترک شده Subscriber Member
در سال 1992، سازمان ISO گروه دیگری با عنوان مشترک شده را برای نحوه عضویت در نظر گرفت. این گروه شامل کشورهایی است که از نظر اقتصادی درآمد پایینی دارند و هزینه عضویت کمتری نسبت به بقیه پرداخت می‌کنند، ولی در تماس با سازمانISO هستند.
کشور ها پس از عضویت در سازمان ISO بنا به نوع عضویت، برای مشارکت در تدوین استانداردهای بین المللی بایستی در کمیته های فنی مرتبط بنا به پتانسیل کاری کشور خود عضو شوند. کشورهایی که عضو اصلی هستند حق مشارکت فعال در همه کمیته های فنی را دارند. برای آشنایی بیشتر با انواع عضویت در کمیته های فنی، شرح اجمالی در مورد آن در ذیل آمده است :
1- عضو فعال Participating Member , P
اعضایی هستند که در فعالیت‌های کمیته فنی یا کمیته فرعی، مشارکت فعال دارند و مدارک ایزو به طور رسمی برای آنها ارسال می‌شود و ارایه رای به پیش‌نویس مدارک ایزو برای آنها اجباری است. در صورت امکان نیز باید در اجلاس‌های کمیته‌های فنی ایزو شرکت کنند. آرا اعضای فعالی در رای‌گیری منظور می‌شود.
2- عضو ناظر Observer Member , O
مشارکت در فعالیت‌های کمیته فی و یا کمیته فرعی و پاسخ به مدارک ایزو برای آنها الزامی نیست، آراء آنها برای رای‌گیری محاسبه نمی‌شود، ولی مدارک ایزو برای آنها جهت اطلاع ارسال می‌شود.
3- عضو در ارتباط Liaison Member
سازمان‌های بین‌المللی که نقش موثری در فعالیت‌های کمیته فنی و یا کمیته فرعی دارند، می‌توانند عضویت در ارتباط داشته باشند.این ارتباط می‌تواند بین کمیته‌های فنی مختلف و یا زیرکمیته‌های نیز وجود داشته باشد.
|