چه زیبا ایستادگی کردی، سقف خانه هایت با کوچه ها یکسان شد، کوچه ها به موج خون نشست و با خیابان ها یکی شد، صدای بهم خوردن سیلاب ایستادگی ات با ویرانه ها هنوز عرق شرم بر پیشانی تاریخ می نشاند، چه بسیار پرستوهایی که تو پروازشان آموختی و چه فراوان شقایق ها که در دامان خون رنگ خود پروراندی. 
سلام و درود خدا بر تو و لاله های آرمیده بر دامانت....  
ای خرمشهر، شهر نخل های سوخته و استوار تا همیشه تاریخ، سربلند و ماندگار بمان...